Το σεμνό και καλλίφωνο παπαδοπαίδι απ’ την Καρωτή Έβρου, που στα πανηγύρια του χωριού του, μετά τη λειτουργία, δοκίμαζε στα Θρακιώτικα τραγούδια τη φωνή του -μια φωνή, κράμα ζυμωμένο με τα παραδοσιακά τραγουδίσματα της κυρά Χρυσάνθης, της μάνας του και τους Βυζάντιους ήχους του παπά Χρήστου, του πατέρα του- δεν φανταζόταν ποτέ, ούτε στα πιο γλυκά του Θρακιώτικα όνειρα, πως τα τραγούδια της Θράκης και της ευρύτερης εκεί Ανατολής, που ανέσυρε απ’ την αφάνεια, αγάπησε τραγούδησε και έβαλε δειλά- δειλά στους ραδιοθαλάμους του Ε.Ι.Ρ. και στα ραδιόφωνα μας της δεκαετίας του πενήντα, θα τα έφτανε ως τα πέρατα του κόσμου και θα ‘φερνε την παγκοσμιότητα της μουσικής μας παράδοσης, ελπίδας αντίδοτο κι αντίδωρο, στην παγκοσμιοποίηση του μιλένιουμ, καλωσορίζοντας τη νέα χιλιετία… κι ότι με τη βελούδινη φωνή του θα σηματοδοτούσε την έναρξη της Ελληνικής Ολυμπιάδας καλωσορίζοντας τους θεατές της γης, στο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας.
Ο Χρόνης Αηδονίδης το παπαδοπαίδι από την Καρωτή του Έβρου, 52 χρόνια τώρα υπηρετεί με αγάπη και σεβασμό τα παραδοσιακά τραγούδια της Θράκης (Βόρειας, Νότιας και Ανατολικής) και τα αποτύπωσε με τη γλυκεία βελούδινη φωνή του σε μια πλούσια δισκογραφία.
Πέρα όμως από την πετυχημένη του πορεία στο Θρακιώτικο τραγούδι, ο ακούραστος δάσκαλος της παραδοσιακής μας μουσικής, ευτύχισε να δει να ξεπετιούνται ανάμεσα από τους μαθητές του οι άξιοι συνεχιστές του, όπως ο Βαγγέλης Δημούδης, η Δόμνα Μέγγα και η Νεκταρία Καρατζή, η νέα και ταλαντούχα μαθήτρια του, που στο διπλό άλμπουμ «Όταν οι δρόμοι συναντιούνται...» που πρόσφατα κυκλοφόρησε, δείχνει να στέκεται ισάξια και επάξια στο πλευρό του δάσκαλου.
Όπως αναφέραμε πιο πάνω, ο Χρόνης Αηδονίδης, στέκεται με σεβασμό μπροστά την παραδοσιακή μας μουσική. Δεν την αντιμετωπίζει όμως σαν ένα νεκρό μουσειακό είδος, αλλά σαν μια ζωντανή μουσική έκφραση που αναπνέει, εξελίσσεται και εκσυγχρονίζεται για να εκσυγχρονίσει με τη σειρά της τη μουσική εξέλιξη του τόπου μας. Ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά «Να τιμούμε και να τηρούμε τα τραγούδια που ο λαϊκός ποιητής μας παρέδωσε. Να τα τηρούμε ευλαβικά και να τα αποδίδουμε αυθεντικά, αλλά, αν έχουμε κάτι να δώσουμε κι εμείς επιπλέον, ένα μικρό λιθαράκι για να μεγαλώσουμε και να ομορφύνουμε το οικοδόμημα της παράδοσης, για να το καμαρώνουν και οι νέες γενιές, όπως οι παλαιότερες, ας το κάνουμε... Αρκεί.. να το κάνουμε με μεγάλη προσοχή, με γνώση, με σεβασμό και με αγάπη προς το θησαυρό που έχουμε στα χέρια μας, για την ανάδειξη και μόνο του πλούτου της μουσικής μας...» Σ’ αυτά τα πλαίσια και με αυτές τις σκέψεις, ο δάσκαλος της παράδοσης, διόρθωσε, συμπλήρωσε και δημιούργησε μουσικά, τραγούδια όπως το «Βασίλεψεν ο αυγερινός».
Παράλληλα, έχοντας πλήρη επίγνωση, ότι «στην πορεία και την εξέλιξη της Ελληνικής μουσικής, παρατηρούμε πως, όταν οι «δρόμοι» της Παράδοσης και της Βυζαντινής μουσικής συναντιούνται με την «έντεχνη» Ελληνική μουσική, τότε τα μουσικά ακούσματα που γεννιούνται, απ΄ «Το δαχτυλίδι της μάνας» του Καλομοίρη, ως τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Τσιτσάνη κι απ’ του Χατζιδάκι τα «Λειτουργικά» και τα «Πέριξ», ως τα τραγούδια και τις μουσικές του Κυπουργού, και του Θαλασσινού ως το «Άξιον εστί», την κορυφαία στιγμή του Θεοδωράκη και της Ελληνικής μουσικής,χαράζουν ανεξίτηλα τον Ελληνικό μουσικό πολιτισμό», με τη βελούδινη φωνή του, ακούμπησε και την λεγόμενη «έντεχνη» μουσική και έντυσε παράδοση τραγούδια όπως του Ν. Κυπουργού το «Βλέφαρο μου» σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και του Π. Θαλασσινού «Αχ κορμί ζωγραφιστό μου» σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και «Κατερίνα- καρδερίνα» σε στίχους Χρυσόστομου Γελαγώτη και όπως διαβάζουμε στο ένθετο του διπλού άλμπουμ « Όταν οι δρόμοι συναντιούνται...», στα ίδια πλαίσια θα κινηθεί και μια επόμενη δουλειά του.
Ο Χρόνης Αηδονίδης το παπαδοπαίδι από την Καρωτή του Έβρου, 52 χρόνια τώρα υπηρετεί με αγάπη και σεβασμό τα παραδοσιακά τραγούδια της Θράκης (Βόρειας, Νότιας και Ανατολικής) και τα αποτύπωσε με τη γλυκεία βελούδινη φωνή του σε μια πλούσια δισκογραφία.
Πέρα όμως από την πετυχημένη του πορεία στο Θρακιώτικο τραγούδι, ο ακούραστος δάσκαλος της παραδοσιακής μας μουσικής, ευτύχισε να δει να ξεπετιούνται ανάμεσα από τους μαθητές του οι άξιοι συνεχιστές του, όπως ο Βαγγέλης Δημούδης, η Δόμνα Μέγγα και η Νεκταρία Καρατζή, η νέα και ταλαντούχα μαθήτρια του, που στο διπλό άλμπουμ «Όταν οι δρόμοι συναντιούνται...» που πρόσφατα κυκλοφόρησε, δείχνει να στέκεται ισάξια και επάξια στο πλευρό του δάσκαλου.
Όπως αναφέραμε πιο πάνω, ο Χρόνης Αηδονίδης, στέκεται με σεβασμό μπροστά την παραδοσιακή μας μουσική. Δεν την αντιμετωπίζει όμως σαν ένα νεκρό μουσειακό είδος, αλλά σαν μια ζωντανή μουσική έκφραση που αναπνέει, εξελίσσεται και εκσυγχρονίζεται για να εκσυγχρονίσει με τη σειρά της τη μουσική εξέλιξη του τόπου μας. Ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά «Να τιμούμε και να τηρούμε τα τραγούδια που ο λαϊκός ποιητής μας παρέδωσε. Να τα τηρούμε ευλαβικά και να τα αποδίδουμε αυθεντικά, αλλά, αν έχουμε κάτι να δώσουμε κι εμείς επιπλέον, ένα μικρό λιθαράκι για να μεγαλώσουμε και να ομορφύνουμε το οικοδόμημα της παράδοσης, για να το καμαρώνουν και οι νέες γενιές, όπως οι παλαιότερες, ας το κάνουμε... Αρκεί.. να το κάνουμε με μεγάλη προσοχή, με γνώση, με σεβασμό και με αγάπη προς το θησαυρό που έχουμε στα χέρια μας, για την ανάδειξη και μόνο του πλούτου της μουσικής μας...» Σ’ αυτά τα πλαίσια και με αυτές τις σκέψεις, ο δάσκαλος της παράδοσης, διόρθωσε, συμπλήρωσε και δημιούργησε μουσικά, τραγούδια όπως το «Βασίλεψεν ο αυγερινός».
Παράλληλα, έχοντας πλήρη επίγνωση, ότι «στην πορεία και την εξέλιξη της Ελληνικής μουσικής, παρατηρούμε πως, όταν οι «δρόμοι» της Παράδοσης και της Βυζαντινής μουσικής συναντιούνται με την «έντεχνη» Ελληνική μουσική, τότε τα μουσικά ακούσματα που γεννιούνται, απ΄ «Το δαχτυλίδι της μάνας» του Καλομοίρη, ως τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Τσιτσάνη κι απ’ του Χατζιδάκι τα «Λειτουργικά» και τα «Πέριξ», ως τα τραγούδια και τις μουσικές του Κυπουργού, και του Θαλασσινού ως το «Άξιον εστί», την κορυφαία στιγμή του Θεοδωράκη και της Ελληνικής μουσικής,χαράζουν ανεξίτηλα τον Ελληνικό μουσικό πολιτισμό», με τη βελούδινη φωνή του, ακούμπησε και την λεγόμενη «έντεχνη» μουσική και έντυσε παράδοση τραγούδια όπως του Ν. Κυπουργού το «Βλέφαρο μου» σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και του Π. Θαλασσινού «Αχ κορμί ζωγραφιστό μου» σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και «Κατερίνα- καρδερίνα» σε στίχους Χρυσόστομου Γελαγώτη και όπως διαβάζουμε στο ένθετο του διπλού άλμπουμ « Όταν οι δρόμοι συναντιούνται...», στα ίδια πλαίσια θα κινηθεί και μια επόμενη δουλειά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου